Er zijn in je leven een aantal mensen die voor altijd veranderen hoe je naar de wereld kijkt. Voor mij is zonder twijfel een van deze mensen Monique de Hullu. Maar bij de start van onze vriendschap was zij niet meteen enthousiast.
Toen ik Monique ontmoette was zij de vrijwilliger en ik de betaalde kracht. Monique werkte aan de website van Vitale Verbindingen. Ze waren al een heel eind op weg, maar een paar dingen lukten niet. Toen ik erbij werd gehaald, keek Monique met een schuin oog naar me. Ze had een hekel aan de ongelijke verhoudingen tussen vrijwilligers en betaalde krachten. Bovendien was ze al vaak teleurgesteld in de ‘professionals’ in haar leven.
Les 1: Laat het verleden je niet tegenhouden om vooruit te gaan
Monique had een ruig leven achter de rug. Verslaving, dakloosheid, wapenhandel, drugshandel, prostitutie en geweld. Wat had ze niet meegemaakt aan ellende? Er was haar veel onrecht aangedaan en zelf had ze ook mensen pijn gedaan. Ze was zich pijnlijk bewust van haar tekortkomingen. Maar ze liet zich er niet door tegenhouden om vooruit te kijken. Om het vanaf hier goed te doen.
Les 2: Het is nooit te laat om nieuwe dingen te leren
Monique was ontzettend leergierig en had een grote interesse in media, websites en allerlei gadgets. Nog maar een paar jaar daarvoor had ze leren werken met een computer. Alles dat ze op dat vlak gemist had tijdens haar verslavingstijd haalde ze in rap tempo in.
Deze gedeelde passie bracht ons bij elkaar. Urenlang werkten we aan de website van Vitale Verbindingen en bouwden we een heel intranet op. Het was een megaproject waar we ons samen stukje voor stukje doorheen worstelden.
Op haar eigen blogwebsite probeerde Monique alles uit waar ze over las. Ze zag mij als expert, maar vaak was het andersom. Ze inspireerde mij met nieuwe technieken en haar enthousiasme voor het nieuwste van het nieuwste.
Les 3: Eigenwaarde is ook opkomen voor wat je waard bent
Een gewoon leven. Huisje, boompje, beestje. Dat wilde Monique ook. Ze zei steeds vaker ´iedereen wordt betaald hier en ik ben vrijwilliger´. Toen ik opperde om ook zzp’er te worden, leek dat haar wel wat.
Zoiets is natuurlijk niet van de ene op de andere dag geregeld. Vanuit een uitkering zzp´er worden brengt een inkomensrisico met zich mee. We zochten alles uit en daarna besloot Monique de stap te wagen. Samen gingen we naar de KvK om haar in te schrijven.
Ik wist dat een cadeautje niet aan haar besteed was – haar huis was rustig en functioneel, als tegenhanger van haar chaotische persoonlijkheid. In plaats daarvan gaf ik haar visitekaartjes. Dat was een schot in de roos en we besloten het moment te gaan vieren. Ik zie ons nog zitten in Kronenburg, met onze taartjes.
Les 4: Bij twijfel wel doen!
Een maandelijkse workshopochtend die we samen hadden opgezet liep niet zo goed. Ik wilde meerdere keren stoppen, maar Monique kwam elke keer weer met een nieuw idee om te proberen. Dan moest ik weer in een video verschijnen, waar ik helemaal niet op zat te wachten. Moeten we dit wel doen? Monique leefde vanuit het motto: wel doen! In het diepe springen, dingen uitproberen, op je bek gaan, maar wel wat leren. Daar sleepte ze mij in mee.
Les 5: Zo kan het ook
Typisch Monique was dat ze altijd kwam binnenstormen met een verhaal. Vaak had dat te maken met de mensen die ze hielp als ervaringsdeskundige. Ze had haar mening altijd klaar over wat er niet goed ging in het hulpverleningscircuit. Er verhuisde bijvoorbeeld iemand die in een rolstoel zat. Daar zou van alles voor geregeld worden, maar dat gebeurde niet. Ze kon zich vreselijk over zulke dingen opwinden.
Ze kwam ook altijd met oplossingen. Toen er problemen waren met de daklozenopvang, had Monique in no-time 10 tenten verzameld. Nog voordat ze precies wist wat ze met de tenten zou gaan doen. Je kon er gek van worden, maar het was ook inspirerend: zo kan het ook.
Les 6: Niet voor een ander denken
Ook over de verhouding tussen hulpverleners en hulpvragers had ze haar ideeën. Ze was erg kritisch op termen. ‘De professionals’ wordt vaak gezegd in de hulpverlening. Maar kan een vrijwilliger dat niet zijn? Ze vond ook dat je niet voor een ander moest denken. Wat mensen ook doen met hun leven, het is wel hun eigen leven. Leg niet je eigen standaarden op aan een ander. Sta open voor wat voor hem of haar een gelukkig leven is. Wat voor die persoon de volgende stap is. Als ik bij BURO MLBRGN gesprekken voer met medewerkers, heb ik dat in mijn achterhoofd.
Zoals je merkt heb ik veel van Monique geleerd
Het is je misschien opgevallen dat ik in de verleden tijd spreek. Monique is niet meer bij ons. In februari 2021 hoorde Monique dat ze longkanker had. 4 weken later, op 6 maart 2021 overleed ze. Eigenlijk was het typisch voor wie ze was, om als een wervelwind het leven te verlaten. In deze korte heftige tijd, vroeg ze me om haar eerste contactpersoon te zijn voor de zorg. Zo dichtbij mocht ik komen. We stonden niet meer op ongelijke voet, maar naast elkaar. Het voorrecht om van haar te leren koester ik de rest van mijn leven.
Annet Elzinga runt BURO MLBRGN. Annet droomt van een wereld waarin iedereen er mag zijn. Ze ziet in ieder mens talenten en mogelijkheden. Door met participatieplekken en activerend werk aan te sluiten op wat iemand kan en wil, ontstaat er ruimte voor ontwikkeling. Lees hier de voorgaande blogs.