“Misschien is dit een goed moment om het eens anders aan te pakken?”
We zitten met z’n vieren aan de keukentafel achterin het kantoor. Drie van onze vormgevers en ik. Even weg van de schermen, met uitzicht op de tuin, waar het ondanks de drukte binnen opvallend rustig oogt. Het is de eerste keer dat we hier zo samen zitten om gezamenlijk naar de planning te kijken.
De afgelopen tijd stemden de vormgevers steeds vaker onderling af. Dat ging eigenlijk heel vanzelfsprekend. Gaandeweg werd voor mij duidelijk dat het moment was aangebroken om daar met elkaar een volgende stap in te zetten.
We leggen alles op tafel. Waar het soms wringt, waar het soepel loopt en wat helpt om overzicht te houden als het druk is. Het gaat niet over grote thema’s, maar over kleine, praktische dingen die in de waan van de dag gemakkelijk blijven liggen.
Er wordt geluisterd, aangevuld en gelachen. Voor een ander zou dit er misschien uitzien als een alledaags kantoortafereel. Maar voor mij is het meer dan dat. Dat het team deze stap zelf wil zetten en dat ook met zoveel enthousiasme oppakt, voelt als een groot succesmoment. Dit gaat verder dan een praktische afstemming. Hier wordt eigenaarschap gepakt. Het laat zien hoe BURO MLBRGN zich ontwikkelt: steeds minder vanuit één hoofd en steeds meer vanuit samen dragen.
Ik dacht dat 2025 een rustig jaar zou worden
We hadden verbouwd, het team was gegroeid en veel zaken stonden steviger dan voorheen. In mijn hoofd was dit het jaar waarin alles zou landen. Een lekker rustig jaartje.
Had ik dat even verkeerd ingeschat. Ik onderschatte wat het vraagt om te groeien van een eenmanszaak waar anderen aan meewerken, naar een organisatie die door meerdere mensen wordt gedragen. Het werd een jaar van bouwen, zoeken en uitproberen. Een jaar waarin we, naast de vele projecten voor onze opdrachtgevers, ook opvallend veel werk hebben verzet aan onze eigen organisatie.
De stap richting de Code Sociale Ondernemingen werkte daarin als katalysator
Het behalen van de Code Sociale Ondernemingen was een goed hulpmiddel om scherper te kijken naar hoe we werken en samenwerken. Het proces hielp om woorden te geven aan wat er al was en zichtbaar te maken wat eerder impliciet bleef. In een eerder blog schreef ik al uitgebreider over wat deze stap voor ons betekent en hoe het zichtbaar maakt waar wij voor staan: impact first!
Voor mij maakte het vooral duidelijk hoeveel er in mijn hoofd en hart zat. Keuzes, afwegingen en manieren van werken die voor mij vanzelfsprekend waren, maar nergens expliciet stonden. Zolang het bureau kleiner was, werkte dat prima. Nu werd duidelijk dat groei vraagt om die dingen vast te leggen en inzichtelijk te maken, zodat ze gedeeld kunnen worden. Niet om alles dicht te timmeren, maar om verder te kunnen bouwen met elkaar.
Dat gesprek aan de keukentafel liet zien hoe die beweging er in de praktijk uitziet
Het was geen groot besluit en ook geen uitgewerkt plan. We gingen gewoon samen zitten en keken: waar lopen we tegenaan, wat helpt, wat kan anders. Juist dat maakte het waardevol. Het liet zien dat dingen die eerst via mij liepen, ook samen opgepakt kunnen worden.
Voor mij stond dat moment symbool voor een bredere beweging. Niet abrupt, niet van de ene op de andere dag, maar stap voor stap. Van zelf alles bij elkaar houden, naar samen dragen. Dat kost tijd en aandacht, maar dat is het absoluut waard.
Ook richting komend jaar werken we op die manier verder
In 2026 blijven we werken aan projecten voor verschillende opdrachtgevers, die allemaal op hun eigen manier maatschappelijke impact maken. Het zijn projecten die vragen om aandacht, om verbinding en om het vermogen om steeds weer goed te kijken wat er in een situatie nodig is. Dat doen we niet vanuit vaste formats, maar vanuit betrokkenheid en samenwerking.
Een van die projecten is Malburgen Samen Vooruit, een meerjarig wijkvernieuwingsproject waar we de communicatie voor zullen verzorgen. Het is een langdurig traject, waarin niet alles vastligt en waarin ruimte nodig is om samen te leren en bij te sturen. Een mooi project, dat goed aansluit bij de manier waarop wij graag werken.
Wat ik meeneem uit dit jaar is het belang van elkaar blijven opzoeken
Dat heb ik de afgelopen jaren, en zeker dit jaar, sterk ervaren. Of het nu gaat om een samenwerking met een opdrachtgever, een gesprek met een collega of een ontmoeting buiten het werk om. Elkaar opzoeken brengt zoveel. Je haalt informatie op, hoort andere perspectieven en kijkt weer even over je eigen schutting heen.
Ik merk ook hoe snel verbinding kan ontstaan. Dat klinkt tegengesteld, in een tijd waarin mensen snel tegenover elkaar komen te staan. Maar een simpel praatje met iemand is vaak al genoeg om die afstand te verkleinen. Je hoeft het niet altijd eens te worden, maar je ziet elkaar weer als mens.
Dat neem ik me ook zelf steeds opnieuw voor. Want laten we eerlijk zijn: juist als het druk is, schiet dit er het eerst bij in. Dan is het makkelijker om door te gaan dan om de tijd te nemen voor goed contact. Maar elke keer als ik het wél doe, merk ik hoeveel energie het oplevert.
Zo richting het einde van het jaar voelt dat als een waardevolle gedachte om bij stil te staan en om mee te nemen naar het nieuwe jaar. Blijf elkaar opzoeken. Niet alleen in je werk, maar ook daarbuiten. Want verbinding is vaak dichterbij dan je denkt.