Hoe meet je het tempo en de kwaliteit van grafisch werk? Daar gaat een creatief proces aan vooraf en dat is lastig te vergelijken. Hetzelfde geldt voor de ontwikkeling van websites en andere digitale oplossingen. Er is vaak sprake van zulke complexe projecten, hoe druk je dat in productieve uren uit? Het is moeilijk om het werk objectief te vergelijken met behulp van een maatstaf.

´Heb jij vaak te maken met vooroordelen over Activerend Werk?’ Die vraag werd mij onlangs gesteld. Ik moest daar even over nadenken, want het lastige met vooroordelen is dat je ze vaak niet rechtstreeks hoort. Maar als ik zie wat er online voor commentaar is op mensen met een bijstandsuitkering, dan zijn er inderdaad veel vooroordelen.

Mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, zo noemen we dat als je niet in het standaard plaatje past. Ondertussen staan bedrijven te springen om nieuwe medewerkers en vraag ik me af: is het niet onze arbeidsmarkt die een afstand tot mensen heeft?

“Zo. En wie zijn hier de cliënten en wie zijn de medewerkers?” De man keek om zich heen en wachtte op een antwoord. Hij was zojuist ons kantoor binnengestapt en ik merkte dat mijn collega’s vreemd opkeken van zijn vraag.

Met het team van BURO MLBRGN zetten we mooie projecten in de schijnwerpers. Maar toen we onze eigen huisstijl onder de loep namen, kwamen we tot de ontdekking dat we onszelf vergeten waren. Het was tijd om onszelf beter te laten zien, want we zijn best wel trots op ons bureau.

Wat betekent werk voor jou? Leef je om te werken of werk je om te leven? Het antwoord op die vraag is niet altijd zwart-wit. Dat zie ik bij Wilma, die bij ons aanklopte omdat ze niet thuis wil zitten wachten op een baan.

Wat ik vaak zie is dat de lat hoog ligt. Veel mensen zijn een strenge baas voor zichzelf. Ik verleg de focus: laten we kijken waar jij heen wilt en wat jou daar brengt. Dat is soms lastig in een wereld die zo prestatiegericht is. Maar uiteindelijk is dat wel de weg. Als het goed met je gaat, kom je verder.

Ze zeggen dat het de eerste indruk is die telt, maar als je iemand leert kennen kijk je soms toch met andere ogen.

Mensen lijken inclusiviteit soms wel te zien als een soort liefdadigheid. Iets dat voortkomt uit de goedheid van je hart. Zouden we de ander niet betrekken, dan doen we hem of haar tekort. Ik zou het willen omdraaien: door niet iedereen te betrekken doe je jezelf tekort.